de grote omschakeling

Bij het inpakken zondagavond voorspelden we het al: we zullen morgenochtend vast weer vroeg helemaal klaar zijn en dan lang op de taxibus moeten wachten. Dat kwam dus helemaal uit, even na 10 uur hadden we de bagage op orde en het huis aan kant, en om half twee kwam het busje. Xiao begon gelijk te grappen: begint dat wachten nu al ? we zijn nog niet eens onderweg !

Inchecken hadden we zondagavond al gedaan, bagage afgeven was zó geregeld en de douane deed ook niet moeilijk - we hebben rondgeslenterd, een drankje gedronken en patatjes gegeten en daarna begon het echte wachten: voor het boarden en voor het instappen. Nadat Xiao een beetje geflirt had met een dame van KLM mochten we tussen de priorityreizigers ook met voorrang instappen.

Ons toestel vertrok te vroeg en al snel had Xiao door hoe hij het scherm in de hoofdsteun van zijn voorbuurman kon gebruiken als privé-bioscoop. Hoeveel films hij tijdens de vlucht heeft gezien weet hij niet meer, maar van slapen kwam in elk geval niet veel. Rosa-Li heeft helemaal niet geslapen. Zij had het te warm en was te gespannen wat komende drie weken zullen brengen.

Een paar minuten voor acht uur werd in drie talen aangekondigd dát en waarom om acht uur en twee minuten daarna "fasten seatbells' zou oplichten - met het vriendelijk verzoek aan iedereen om aan allen die dat wensten gelegenheid te geven de gevallenen in WO II te herdenken. Het was uiteraard niet muisstil, maar het viel ons reuze mee hoeveel schermen er op zwart gingen en geklets verminderd werd.
Een half uur voor geplande aankomsttijd landden we in Beijing. Gelukkig stond onze taxichauffeur al te wachten en hij bracht ons ondanks de files snel in hartje Beijing. Na het inchecken zijn we eerst maar twee uurtjes gaan slapen, we zaten er allemaal een beetje doorheen.

Vanmiddag hebben gebruikt om om te schakelen en te wennen: aan het drukke verkeer (hebben ze hier geen verkeersregels mam/pap?), aan de drukte op straat (alhoewel wij het eerder wel drukker hebben gezien is het voor Rosa-Li en Xiao indrukwekkend druk hier), aan de smog en aan de herrie vooral. Iedere inwoner van Beijing heeft een telefoon aan het oor geplakt en deze wordt continu in de microfoonstand gebruikt. Ze moeten we schreeuwen want anders komen ze niet over elkaars verbale geweld heen - 't is echt komisch om te zien. Overigens is Beijing sinds 2009 wel moderner geworden, er zijn minder fietsen en (nog) meer gemotoriseerd vervoer én ze roggelen en spuwen nu vanaf afstand ín een vuilnisbak in plaats van vlak voor je voeten op straat.

Ons hotel staat op ongeveer 1500 meter van het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad. We zijn er vanmiddag op ons gemak heen geslenterd en weer terug. Bij terugkomst in het hotel hebben de kinderen zich nog een poos in het zwembad vermaakt. Eçht lachen, liggen er een stuk of twaalf Chinese kinderen in het water.. spreken ze allemaal Nederlands! Er blijken deelnemers aan een groepsreis in het hotel te zijn, die over een paar dagen uitwaaieren over het land en hun reis dan gezamenlijk weer afsluiten in Sjanghai.

Eten, verslagje maken, verslagje plaatsen.... help, onderhoud !, mislukt dus. Daarom woensdag opnieuw gemaakt :-)

Groeten uit Beijing !

Coby, André, Rosa-Li en XiaoDou

PS: gmail doet het hier niet, dus daar kunnen we niets mee.