Regen, regen, nog meer regen - én oudste zus

Vannacht werden we wakker van onweer en toen we vanmorgen opstonden onweerde het nog steeds. Uiteraard goot het daarbij van de regen, dus we hebben op ons gemak ontbeten.

Gisteren hadden we de lachers (Lili en haar chauffeur) op ons hand toen we zeiden het eigenlijk helemaal niet erg te vinden dat we vandaag geen gids zouden hebben. Soms willen we er ook gewoon wel eens zelf op uit, en als er geen “officiële verplichtingen” op het programma staan hebben we natuurlijk gewoon vakantie. Dat zijn ze hier niet gewend, toeristen die het zelf willen uitzoeken. We wilden vandaag graag de Sun and Moon pagodes zien, die zouden vlakbij ons hotel moeten zijn. Als je op google moon tower guilin intypt krijg je de prachtigste foto’s te zien, maar als je aan de receptie vraagt hoe je er moet komen wordt de receptioniste heel zenuwachtig. Even vragen en weg, terugkomen met de vraag of we even op willen schrijven waar we nu precies naar toe willen en weg met briefje, na enige tijd: sorry, we don't know. Okee, dan maar de i-pad halen op de kamer en de foto’s laten zien. Ooh, wil je daar naar toe: hotel uit, rechtsaf aanhouden langs het meer, 5 minutes taxi ! No taxi, you want to walk ? ze viel haast van haar naaldhakjes !

Toen wij dachten dat het onweren wat minder werd rond elf uur de stoute schoenen en regenjassen aangetrokken en de paraplu’s meegenomen voor een wandelingetje. We waren nog geen 10 minuten onderweg en ondanks onze voorzorgen al flink natgeregend toen het onweren weer toenam. Hemeltje lief, wat een water kwam er naar beneden ! We liepen werkelijk tot onze enkels in het water (de mensen hier toveren direct kaplaarzen tevoorschijn, maar die zaten niet in onze EHBOnweer-pakketten). Rosa-Li voelde zich niet gemakkelijk bij het natuurgeweld, en naarmate we natter werden kreeg Xiao het steeds meer naar zijn zin. Hij deed zelfs regendansjes onder het wandelen. We hebben uiteindelijk de pagodes op de foto gezet vanuit de entree van een openbaar toilet, dat was het enige overdekte plekje met uitzicht op de zon en de maan vandaag . Op de terugweg vond Xiao het nodig zonder paraplu te gaan wandelen, zijn capuchon ging af want daar kon hij lekker regenwater in opvangen. Vlakbij het hotel nam hij een douche door de capuchon opeens op te zetten…… Xiao betekent ‘lach’ namelijk   .

We hebben een uur gewandeld en ons daarna op de kamer vermaakt. Geprobeerd onze kleding en schoenen weer wat droog te krijgen, maar dat is natuurlijk niet gelukt. Het is nu over half elf in de avond en het is nog steeds niet droog, het onweren is sinds het begin van de avond gelukkig wel opgehouden.

Gisteren onder de lunch hebben pleegouders 2 zenuwachtig heen en weer gebeld. Wij hadden geen idee dat zij een biologische dochter hebben, 20 jaar oud inmiddels. Ook zij was erg aan Xiao gehecht en heeft het er een poos moeilijk meegehad dat hij wegging. Inmiddels studeert zij in Lizhou, twee uur met de trein van Guilin, en wilde Xiao heel graag zien. Of ze Xiao mocht zien ? Ja natuurlijk, alleen… hoe gaan we dat aanpakken? Gisteren is er overhaast een treinticket voor haar gekocht, en vanavond om zeven uur zou ze naar het hotel komen. We hebben vanavond nog gezellig een uurtje met pleegouders 2 én oudste zus (zoals wij haar hebben gedoopt, Rosa-Li blijft natuurlijk ‘grote zus’) doorgebracht. Geheel volgens Chinese tradities hebben we weer kadootjes uitgedeeld over en weer en foto’s gemaakt. Oudste zus spreekt een beetje Engels en wil graag oefenen, en dus hebben we nu WeChat op onze mobieltjes geïnstalleerd, de Chinese versie van Facebook. We zijn heel hartelijk uit elkaar gegaan met de belofte elkaar op de hoogte te houden en hun belofte aan Xiao dat hij altijd met zijn hele Nederlandse familie welkom is bij zijn Chinese pleegfamilie in Guilin.

Groeten uit Guilin, Guangxi Province, China !

Coby, André, Rosa-Li en XiaoDou