TongLi - Suzhou

De verwachting die we gisteren uitspraken over onze dag met gids Billy is volledig uitgekomen !
Bij het ontbijt bleek dat wij de enige westerlingen in het hele hotel waren. We zijn er inmiddels al wel aan gewend dat we voortdurend bekeken worden en (al dan niet stiekem) gefotografeerd. Wel de eerste keer dat we met rijst ontbeten hebben, in allerlei soorten vlees en groenten hadden we vanmorgen nog geen trek hahaha!

Na een wandelingetje langs het TongLi-meer met Billy naar één van de drie waterstadjes. Hij heeft zoveel verteld dat ik de naam even kwijt ben, maar het is degene waar nog steeds ‘gewoon’ mensen wonen. Oude mensen vooral, want de jongeren zijn naar appartementen in de stad vertrokken. De huizen zijn origineel, dat houdt in klein, nauwelijks voorzien van keuken en het toilet bestaat uit een houten emmer die ’s morgens vroeg voor de deur wordt neergezet waarna deze wordt opgehaald en vervangen door een leeg en schoon exemplaar. Volgens mij komt hier het woord poepdoos vandaan…
Billy heeft heel veel verteld over Chinese gewoonten, cultuur, kunst en ook diverse oude verhalen verteld. Over een rijk meisje dat met een arme jongen wilde trouwen. Waarom er in een Chinese kamer een klok in de ene hoek en een spiegel in de andere staat – waarom je nooit een klok aan iemand cadeau mag geven (dat refereert aan de dood) – over de betekenis van de hoogte van drempels – welke boom je moet planten als je een zoon krijgt en welke als je een dochter krijgt enz enz enz. Feniks en Draak symboliseren Ying en Yang, vijf vleermuizen in een inscriptie hebben een betekenis, eigenlijk heeft alles in China een onderliggende, diepere betekenis.
Na een wandeling door de tuin die een gepensioneerde hoge ambtenaar rond 1870 heeft laten aanleggen gingen we wandelen langs het water. Ook nu stond Billy’s mond niet stil. Hij regelde voor ons een lunch aan het water, nadat we over de Brug van Geluk, de Brug van de Rijkdom en de Brug van Lang Leven waren gewandeld.

Bij het binnengaan van de waterstad vroegen een paar meisjes of ze met ons op de foto mochten, en één van hen móest Xiao even knuffelen. Iedereen die Xiao een beetje kent weet dat hij hier een enorme hekel aan heeft, maar voordat we vertrokken hebben we hem al verteld dat dit zou kunnen gebeuren en dat hij dan vooral vriendelijk moet blijven. Vanavond in het hotel overkwam het ons weer, een Chinese mevrouw verzocht haar echtgenoot aan ons te vragen hoe bij ons de vork in de steel zit en daarna wilde ze met ons op de foto, met dikke kus voor Xiao. Ook in Beijing is het al een paar keer gebeurd dat we werden aangesproken of bedankt en dat de taxichauffeur zijn hand op André’s hart legde, naar de kinderen wees en in z’n beste Engels vertelde dat we een goed hart hebben. We worden er heel verlegen van. Met Billy hebben we vanmiddag onder het wandelen een best serieus gesprek gehad over adoptiezaken. Aan de ene kant schamen mensen zich ervoor dat ze niet zelf voor al hun kinderen kunnen zorgen, maar aan de andere kant zijn ze heel blij dat anderen dat wel doen. Zij voelen zich vaak bijzonder ongemakkelijk over deze situatie. Billy was met name geïnteresseerd in het waarom wij de kinderen alles uitleggen en terugkomen om hen kennis te laten maken met hun geboorteland. Hij en zijn vrouw hebben verschillende vrienden die ook (binnenlands dus) geadopteerd hebben, wat heel verborgen wordt gehouden en die ook beslist niet van plan zijn hun kinderen hierover in te lichten. Leerzame middag in velerlei opzichten.

Aan het eind van de middag weer met de bullettrain. Dit keer maar een half uurtje van Suzhou, via Wuxi naar Changzhou. De cirkel is rond ! Rosa-Li is terug in haar geboortestad en vindt het –net als wij- heel spannend allemaal. We hebben een aardige gids, een oudere heer deze keer, die al vaker terugkerende adoptiekinderen heeft begeleid. We zullen zien, morgen spannende dag.